Aman allahım hamileyim... Çok şükür deyip etrafa gülücükler saçarken bir sabah uyandığımda her şey değişti... Midem bulanmıyor ama oyuluyordu deli gibi şiş hissediyordum kendimi göğüslerime değil el sürmek bir şey değmesine tahammülüm yoktu... Kafamı kaldıracak halim yok gözümden uyku akıyor... Bana neler oluyordu böyle? Sadece hamileydim halbuki...
Doktora gitmeme bir hafta vardı. Bir şeyler yapmalıydım... Okudum araştırdım izledim danıştım... SONUÇ: hamilesin ve bunlar olası yaşaman gereken ve bir süre daha yaşayacak olduğun fiziksel değişim ve oluşumlar oldu.
İçimdeki yaramaz varlığını ilk böyle hissetirmeye başlamıştı işte... Sütümden önce yavaş yavaş enerjimi emip kendini büyütmeye çalışıyordu... Olsundu feda olsundu ona :)
Yaşadığım sıkıntıları birer birer not etmeye başladım... Kafamda deli sorular vardı doktorumu biraz sıkıtacaktım...
1- Bu süreçte ritim bozukluğu/taşikardi rahatsızlığım beni ve bebeğimi ne derece etkileyecekti?
2- Kronik kabızlığım var ve daha şimdiden olumsuz ölçüde etkilenmeye başladım ne yapmalıydım?
3- Kabızlığa bağlı olarak çok sevmeme rağmen süt tüketemiyorum bu durum bebeğimi ve beni çok etkiler mi?
:( gibi gibi
5.haftanın sonunda doktoruma gittiğimde ki bu sefer eşim yanımdaydı... İlk önce bebeğimizin kalp atışını duymak için ultrasona girdim :) işte o an tam anlamıyla bombastik bir olaydı arkadaşlar... Yaşayan bilir... Arzular duygular karı koca yine şelale oldu tabi... Pıtı pıtı bir yürek atıyordu içimde... Mucize gerçekleşmeye devam ediyordu...
Muayene sonrası doktorumla yaptığım detaylı konuşmalar sorularıma aldığım cevaplar ve eksik test listemle birlikte not defterimi cantama koyup evimin yolunu tuttum...
Hala cümle aleme duyurmuş değilim... Ağzımı sıkı tutcam diye büyük çaba sarfediyorum... Bilenler 12. Haftaya kadar bekle diyolar bu durumda daha 3 hafta var :(
Dayanabildim mi tabi ki hayır :) 10. Haftamda duymayan kalmadı hamiş olduğumu... Ohhh beee!!! üstümden büyük bir yük kalktı... 10. Hafta kontrolümde doktorum her şey harika görünüyor deyip ilk renkli resmini çektikten sonra derin bir nefes aldım ve yine şükrettim...
11. Hafta bir önceki haftalara göre daha rahat ama biraz da stresli geçti... Bir sonraki kontrolüm 13.haftada olacak ve o gün tarama testlerim yapılacak ve belki bir ihtimal cinsiyetini öğreneceğim... İster istemez biraz endişe dolu ve fazlasıyla merak içerisindeyim...
Ve 12.hafta... Göğüs ağrılarım ve halsizliğimin dışında beni üzen yoran şikayetlerim olmadı çok şükür... Elimden geldiğince bugünlerin tadını çıkarmaya gayret gösteriyorum... Dilimdeki tek dua ise "Sağlıkla dünyaya gel meleğim... Bizi seçtiğin için teşekkür ederiz..."
Sevgiler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder